Σαν εχθές, στις 14 Μαρτίου 1957, σε ηλικία μόλις 19 ετών, απαγχονίσθηκε ο νεώτερος εκτελεσθείς κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Ένας από τους νεότερους ήρωες της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας. Αγωνιστής της ΕΟΚΑ (Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών).
Γεννημένος στην Τσάδα της Πάφου το 1938, ο Κύπριος αγωνιστής της ΕΟΚΑ και ποιητής από την 1η Απριλίου 1953, ο Ευαγόρας πρωτοστατεί παρά το πρώιμο της ηλικίας του δε διαδηλώσεις κατά της Αγγλικής κατοχής. Στις 2 Ιουνίου ο 15χρονος, τότε, μαθητής αναρριχάται στον ιστό, κατεβάζει και σκίζει την υψωθείσα στο «Ιακώβιο Γυμναστήριο» βρεταννική σημαία. Στις διαδηλώσεις που ακολουθούν συλλαμβάνεται αλλά αφήνεται ελεύθερος. Μόλις 17χρονος, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης ενετάχθη στις αντάρτικες ομάδες της ΕΟΚΑ. Στις 17 Νοεμβρίου 1955 οι γυμνασιόπαιδες συμμετέχουν σε εκδηλώσεις οργανωθείσες από την Νεολαία της ΕΟΚΑ και ο Ευαγόρας συλλαμβάνεται πάλι και οδηγείται στο δικαστήριο. Στις 18 Δεκεμβρίου 1956 με άλλους δύο συναγωνιστές του που κατάφεραν να διαφύγουν, μετέφεραν όπλα και τρόφιμα από την Λυσό, όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με βρεταννική περίπολο. Ο ίδιος συνελήφθη. Στην κατοχή του είχε ένα οπλοπολυβόλο Μπρεν, γρασαρισμένο. Επίσης κουβαλούσε 3 γεμιστήρες γεμάτους. Στην δίκη του, ορισθείσα για τις 25 Φεβουαρίου, ο Παλληκαρίδης δεν άφησε περιθώρια στους δικηγόρους τους να τον υπερασπισθούν, αφού παραδεχόμενος την ενοχή του – παρ’ ότι το Μπρεν δεν ήταν έτοιμο προς χρήση, εδήλωσε: «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερία του. Τίποτα άλλο…» Προσωπικότητες από όλον τον κόσμο, ανάμεσα στους οποίους 40 Βρεταννοί βουλευτές, ζητούν απονομή χάριτος. Απηγχονίσθη στις 14 Μαρτίου 1957, σε ηλικία μόλις 19 ετών και υπήρξε ο νεώτερος και τελευταίος εκτελεσθείς. Ο τάφος του βρίσκεται στα Φυλακισμένα Μνήματα στην Λευκωσία.
Το 2018, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ο Δήμος μας ονοματοδότησε το 5ο Δημοτικό Σχολείο Μενεμένης σε «Ευαγόρας Παλληκαρίδης».
Θα πάρω μιαν ανηφοριά
(απόσπασμα από το ποίημα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη)
Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη λευτεριά.
Θ’ αφήσω αδέλφια, συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα
μες στα λαγκάδια πέρα και τις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για την λευτεριά, θα’ χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα’ ρθει το καλοκαίρι
τη λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.